(ശബരിമല-ഭാഗം 1)
41 ദിവസത്തെ കഠിനവ്രതത്തിന് ശേഷം അയ്യപ്പ ഭക്തന്മാർ ദർശനത്തിനെത്തുന്ന പുണ്യ സ്ഥലം! പമ്പയിൽ കുളിച്ച് ദേഹ ശുദ്ധി വരുത്തി, ശരണ മന്ത്രങ്ങളുരുവിട്ടുകൊണ്ട്, കാനന പാതയിലൂടെ മല ചവിട്ടി അവർ അയ്യപ്പ സന്നിധിയിലെത്തുന്നു.
ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഒട്ടുമിക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളിൽനിന്നും, ഇപ്പോൾ ഉത്തരേന്ത്യയിൽ നിന്നുപോലും ധാരാളം വിശ്വാസികളെത്തുന്നൊരു പുണ്യ ക്ഷേത്രമാണ് ശബരിമല.
ശബരിമല മണ്ഢല-മകരവിളക്ക്‌ മഹോത്സവത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഈ വർഷം, ഒരു നിമിത്തം പോലെ എനിക്കും ഡ്യൂട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ട് പമ്പയിൽ. ഇന്ന് 15.11.15 ന് വൈകുന്നേരം അവിടെയെത്തി ചാർജെടുക്കണം. ഞാൻ പുലർച്ചെ തന്നെ പുറപ്പെടുകയാണ്.
വളരെ ദൂരം സഞ്ചരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ബസിന്റെ സൈഡ് സീറ്റിലിരുന്ന് പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളിലേക്കു കണ്ണോടിക്കുമ്പോഴും, കല്ലും മുള്ളും കാടും കാട്ടുമൃഗങ്ങളും കുത്തനെയുള്ള കയറ്റവും അതിലൂടെ സാഹസപ്പെട്ട് നീങ്ങുന്ന സ്വാമിമാരും തന്നെയയിരുന്നു മനസ് നിറയെ.
ഒരു തികഞ്ഞ അയ്യപ്പ ഭക്തനായിരുന്നു എന്റെ അമ്മാവൻ. എല്ലാ വർഷവും മുടങ്ങാതെ മാലയിട്ട് അയ്യപ്പ ദർശനം നടത്തിയിരുന്ന ഒരു വിശ്വാസി. അതുകൊണ്ട് തന്നെ, മൂന്ന് അമ്മാവന്മാർക്കിടയിൽ "സ്വാമിയമ്മാവൻ" എന്നാണു ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചിരുന്നത്. അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ചു വൃശ്ചിക മാസത്തിൽ, ശബരിമലയെക്കുറിച്ച് സ്വാമിയമ്മാവൻ എനിക്ക് ഒരുപാട് കഥകൾ പറഞ്ഞു തരാറുണ്ടായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം പറയാറുണ്ടായിരുന്നു; ചിട്ടയായ ജീവിതവും, നിഷ്ഠയോടെയുള്ള ആരാധനയുമാണ് ഒരു സ്വാമിയെ പൂർണ്ണതയിലെത്തിക്കുന്നത്. ഭജനയും ഭിക്ഷയും നടക്കുന്നിടത്ത് തുടങ്ങുന്ന കൂട്ടായ്മയാണ് കാനന യാത്രയിലെ ധൈര്യം. നഗ്ന പാദനായുള്ള ഗമനമാണ് യാത്രയിൽ കാലുകൾക്കുള്ള ശക്തി. ഗിരിശ്രിംഗ ജയത്തിനുള്ള ഊർജമാണ് ബ്രഹ്മചര്യം കൊണ്ട് സിദ്ധിക്കുന്നതെന്ന്.
ചെങ്ങന്നൂരിൽനിന്നും പമ്പയിലേക്ക്. പെരിയാർ വന്യമൃഗ സംരക്ഷണ കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഭാഗമായ സംരക്ഷിത വനപ്രദേശത്തെത്തിയിരിക്കുന്നു. സുന്ദരമായ ചുരം പാത. വയനാടിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ഭൂ പ്രകൃതി. തണുത്ത കാലാവസ്ഥ.
സീസണ്‍ തുടങ്ങുകയാണെന്നതിനാൽ ധാരാളം ബസ്സുകൾ ഈ റൂട്ടിലിപ്പോൾ സർവീസ് നടത്തുന്നുണ്ട്. എല്ലാ വണ്ടികളിലും ധാരാളം സ്വാമിമാരുണ്ട്. ശരണ മന്ത്രങ്ങളുടെ അലയൊലികൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ വിതച്ചുകണ്ട് ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയും ചുരം കയറുകയാണ്.
വളരെ നേരത്തെ യാത്ര!
ഒടുവിൽ, രാത്രി ഒൻപതു മണിയോടെ പമ്പയിലെത്തി. അവിടെക്കണ്ട കാഴ്ച്ചകൾ എന്നെ തീർത്തും സന്താപവാനാക്കുകതന്നെ ചെയ്തു. അറിയാതെ തലയിൽ കൈവച്ചുപോയി. എന്റെ സ്വാമിയമ്മാവൻ പണ്ടെനിക്കു വിവരിച്ചു തന്നതിൽനിന്നും ഞാനെന്റെ മനസിൽ വരച്ചു വച്ചിരുന്ന ചിത്രങ്ങളല്ല മുന്നിൽ. കാനന പാതയോ കാട്ടുമൃഗങ്ങളോ ഇല്ല; ഒരു പട്ടണത്തിലെത്തിയ പ്രതീതി. രണ്ടും മൂന്നും നിലകളോടുകൂടിയ കെട്ടിടങ്ങൾ മാത്രം! കോണ്‍ ക്രീറ്റ് ചെയ്തു സുന്ദരമാക്കിയ നട വഴികൾ! ഷീറ്റുമേഞ്ഞ നടപ്പന്തൽ!
ഞാൻ ബസിറങ്ങി. ഇനി ഗണപതികോവിൽ കണ്ടുപിടിക്കണം. കാരണം അവിടടുത്തുള്ള കെട്ടിടത്തിലാണെനിക്ക് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാനുള്ളത്. പമ്പക്കു കുറുകെയുള്ള പാലവും കടന്ന് നടപ്പന്തലിലൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടക്കുകയാണ്; എന്റെ കണ്‍സെപ്റ്റിലുള്ള പമ്പയിൽനിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായൊരു പമ്പാതീരത്തുകൂടെ!
ഭാഗം 2 ഇവിടെ അമർത്തുക
41 ദിവസത്തെ കഠിനവ്രതത്തിന് ശേഷം അയ്യപ്പ ഭക്തന്മാർ ദർശനത്തിനെത്തുന്ന പുണ്യ സ്ഥലം! പമ്പയിൽ കുളിച്ച് ദേഹ ശുദ്ധി വരുത്തി, ശരണ മന്ത്രങ്ങളുരുവിട്ടുകൊണ്ട്, കാനന പാതയിലൂടെ മല ചവിട്ടി അവർ അയ്യപ്പ സന്നിധിയിലെത്തുന്നു.
ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഒട്ടുമിക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളിൽനിന്നും, ഇപ്പോൾ ഉത്തരേന്ത്യയിൽ നിന്നുപോലും ധാരാളം വിശ്വാസികളെത്തുന്നൊരു പുണ്യ ക്ഷേത്രമാണ് ശബരിമല.
ശബരിമല മണ്ഢല-മകരവിളക്ക്‌ മഹോത്സവത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഈ വർഷം, ഒരു നിമിത്തം പോലെ എനിക്കും ഡ്യൂട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ട് പമ്പയിൽ. ഇന്ന് 15.11.15 ന് വൈകുന്നേരം അവിടെയെത്തി ചാർജെടുക്കണം. ഞാൻ പുലർച്ചെ തന്നെ പുറപ്പെടുകയാണ്.
വളരെ ദൂരം സഞ്ചരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ബസിന്റെ സൈഡ് സീറ്റിലിരുന്ന് പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളിലേക്കു കണ്ണോടിക്കുമ്പോഴും, കല്ലും മുള്ളും കാടും കാട്ടുമൃഗങ്ങളും കുത്തനെയുള്ള കയറ്റവും അതിലൂടെ സാഹസപ്പെട്ട് നീങ്ങുന്ന സ്വാമിമാരും തന്നെയയിരുന്നു മനസ് നിറയെ.
ഒരു തികഞ്ഞ അയ്യപ്പ ഭക്തനായിരുന്നു എന്റെ അമ്മാവൻ. എല്ലാ വർഷവും മുടങ്ങാതെ മാലയിട്ട് അയ്യപ്പ ദർശനം നടത്തിയിരുന്ന ഒരു വിശ്വാസി. അതുകൊണ്ട് തന്നെ, മൂന്ന് അമ്മാവന്മാർക്കിടയിൽ "സ്വാമിയമ്മാവൻ" എന്നാണു ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചിരുന്നത്. അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ചു വൃശ്ചിക മാസത്തിൽ, ശബരിമലയെക്കുറിച്ച് സ്വാമിയമ്മാവൻ എനിക്ക് ഒരുപാട് കഥകൾ പറഞ്ഞു തരാറുണ്ടായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം പറയാറുണ്ടായിരുന്നു; ചിട്ടയായ ജീവിതവും, നിഷ്ഠയോടെയുള്ള ആരാധനയുമാണ് ഒരു സ്വാമിയെ പൂർണ്ണതയിലെത്തിക്കുന്നത്. ഭജനയും ഭിക്ഷയും നടക്കുന്നിടത്ത് തുടങ്ങുന്ന കൂട്ടായ്മയാണ് കാനന യാത്രയിലെ ധൈര്യം. നഗ്ന പാദനായുള്ള ഗമനമാണ് യാത്രയിൽ കാലുകൾക്കുള്ള ശക്തി. ഗിരിശ്രിംഗ ജയത്തിനുള്ള ഊർജമാണ് ബ്രഹ്മചര്യം കൊണ്ട് സിദ്ധിക്കുന്നതെന്ന്.
ചെങ്ങന്നൂരിൽനിന്നും പമ്പയിലേക്ക്. പെരിയാർ വന്യമൃഗ സംരക്ഷണ കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഭാഗമായ സംരക്ഷിത വനപ്രദേശത്തെത്തിയിരിക്കുന്നു. സുന്ദരമായ ചുരം പാത. വയനാടിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ഭൂ പ്രകൃതി. തണുത്ത കാലാവസ്ഥ.
സീസണ്‍ തുടങ്ങുകയാണെന്നതിനാൽ ധാരാളം ബസ്സുകൾ ഈ റൂട്ടിലിപ്പോൾ സർവീസ് നടത്തുന്നുണ്ട്. എല്ലാ വണ്ടികളിലും ധാരാളം സ്വാമിമാരുണ്ട്. ശരണ മന്ത്രങ്ങളുടെ അലയൊലികൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ വിതച്ചുകണ്ട് ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയും ചുരം കയറുകയാണ്.
വളരെ നേരത്തെ യാത്ര!
ഒടുവിൽ, രാത്രി ഒൻപതു മണിയോടെ പമ്പയിലെത്തി. അവിടെക്കണ്ട കാഴ്ച്ചകൾ എന്നെ തീർത്തും സന്താപവാനാക്കുകതന്നെ ചെയ്തു. അറിയാതെ തലയിൽ കൈവച്ചുപോയി. എന്റെ സ്വാമിയമ്മാവൻ പണ്ടെനിക്കു വിവരിച്ചു തന്നതിൽനിന്നും ഞാനെന്റെ മനസിൽ വരച്ചു വച്ചിരുന്ന ചിത്രങ്ങളല്ല മുന്നിൽ. കാനന പാതയോ കാട്ടുമൃഗങ്ങളോ ഇല്ല; ഒരു പട്ടണത്തിലെത്തിയ പ്രതീതി. രണ്ടും മൂന്നും നിലകളോടുകൂടിയ കെട്ടിടങ്ങൾ മാത്രം! കോണ്‍ ക്രീറ്റ് ചെയ്തു സുന്ദരമാക്കിയ നട വഴികൾ! ഷീറ്റുമേഞ്ഞ നടപ്പന്തൽ!
ഞാൻ ബസിറങ്ങി. ഇനി ഗണപതികോവിൽ കണ്ടുപിടിക്കണം. കാരണം അവിടടുത്തുള്ള കെട്ടിടത്തിലാണെനിക്ക് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാനുള്ളത്. പമ്പക്കു കുറുകെയുള്ള പാലവും കടന്ന് നടപ്പന്തലിലൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടക്കുകയാണ്; എന്റെ കണ്‍സെപ്റ്റിലുള്ള പമ്പയിൽനിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായൊരു പമ്പാതീരത്തുകൂടെ!
ഭാഗം 2 ഇവിടെ അമർത്തുക
No comments:
Post a Comment